ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ - ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟ ΕΝΟΧΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΧΑΡΙΩΝ

Τέλος στο «δηλητήριο»


Στη νέα εποχή που ξημερώνει για τον ΑΡΗ, όλοι προσδοκούμε ότι η ομάδα θα καταλάβει τη θέση που της αρμόζει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και είχε μέχρι το 1980. Ταυτόχρονα όμως, ο πόλεμος που δεχόμαστε, θα εντείνεται ανάλογα με την ενδυνάμωση του Συλλόγου εντός των αγωνιστικών χώρων και, γι’ αυτό, θα πρέπει επιτέλους να βάλουμε τέλος σ’ αυτόν τον άτυπο εμφύλιο που υπάρχει ανάμεσά μας. 

Όλα ξεκίνησαν το 1980, μια χρονιά ορόσημο από κάθε άποψη. Η απώλεια του Πρωταθλήματος, μέσω μπαράζ, σκόρπισε μεγάλη θλίψη στον Λαό του ΑΡΗ. Οι ψίθυροι για την ομάδα ότι πούλησε τον αγώνα, άρχισαν να σπέρνουν την αμφιβολία σε μεγάλο τμήμα του Λαού μας. 

Οι τότε παράγοντες του Συλλόγου, βρίσκοντας μια σωσίβια λέμβο για να αποσείσουν τις ευθύνες από πάνω τους, έκαναν ό,τι χειρότερο μπορούσε να γίνει. Αντί η ομάδα να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε και να ενισχυθεί, ώστε να παραμείνει ως μια εκ των διεκδικητών του Τίτλου, αυτοί άρχισαν να την αποδομούν. 

Ταυτόχρονα, στον Σύλλογο ηγετικό ρόλο άρχισε να έχει ένας νέος τότε παράγοντας, ο Λάκης Ιωαννίδης, ο οποίος προβαλλόταν λόγω της ευφράδειάς του. Η αποδόμηση της ομάδας, που έγινε σε γοργούς ρυθμούς, είχε ως αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ από πρωταγωνιστής να μεταβληθεί σε κομπάρσο. Γίναμε μια ομάδα που συμπλήρωνε απλώς το Πρωτάθλημα. Σ` αυτές τις ενέργειες, υπήρχε αντίδραση του Λαού, αλλά οι συνθήκες εκείνη την εποχή δεν την ευνοούσαν. 

Όλοι οι τότε παράγοντες ήταν της ίδιας νοοτροπίας, δηλαδή ότι πρέπει να φύγουν οι μεγάλοι παίκτες και να κάνουμε ανανέωση με νέους από τα φυτώριά μας, ασχέτως αν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν ή όχι. Επίσης, οι σύνδεσμοι εκείνης της εποχής φυτοζωούσαν ή ήταν κατευθυνόμενοι. 

Ο Φοιρός σε τηλεοπτική του συνέντευξη είχε πει πως στον τελευταίο του αγώνα στο Βικελίδης, τους τότε «Ιερολοχίτες» τους είχε βάλει ο Λάκης Ιωαννίδης να τον βρίζουν. Επίσης, ο Αλκέτας Παναγούλιας σε τηλεοπτική συνέντευξή του στην ΕΤ3, είχε πει πως ο πρόεδρος του τότε ΣΦΑΧ κονομούσε από τα εισιτήρια. Από την πλευρά μου, δεν υιοθετώ τέτοιες απόψεις, αλλά τις καταγράφω, αφού ειπώθηκαν δημόσια. 

Επιπλέον, τότε στη Θεσσαλονίκη επικρατούσε ένα κλίμα εναντίον των συνδέσμων, το οποίο είχε καλλιεργηθεί από τον Παντελάκη και αναφερόταν στους συμπολίτες. Φυσικά, όπως γίνεται συνήθως, ό,τι αφορά τον παοκ, κάποιοι προσπαθούν να το γενικεύσουν σε όλη την πόλη. 

Έτσι, με ανύπαρκτο συνδεσμικό κίνημα, οι τότε παράγοντες του Συλλόγου κατάφεραν να καταστρέψουν ό,τι έχτιζε ο ΑΡΗΣ για δεκαετίες. Γίναμε από πρωταγωνιστές, κομπάρσοι, που δεν τους μνημόνευε κανείς. Κι όλα αυτά, με την αμέριστη σύμπραξη, φυσικά, των ασπρόμαυρων ΜΜΕ. 

Κάτι ανάλογο πήγαν να κάνουν και στο μπάσκετ, μερικά χρόνια αργότερα. Μετά από έναν αποκλεισμό από το Μιλάνο, βγήκαν πάλι οι φήμες ότι πουλήσαμε τον αγώνα. Τότε με μεγάλη ευχαρίστηση οι συμπολίτες πρόβαλλαν αυτές τις ανοησίες, με προφανή στόχο να γίνει ό,τι είχε γίνει και στο ποδόσφαιρο. Να «στραβώσει» ο Λαός με τους παίκτες, ώστε να φύγουν οι Γκάλης, Γιαννάκης, Φιλίππου και τα άλλα παιδιά και μετά ο παοκ να πάρει τα πρωτεία, χωρίς αντίπαλο. 

Όμως, ευτυχώς τότε ο ΑΡΗΣ είχε στα πράγματα μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα, τον Γιάννη Ιωαννίδη, άσχετα με το τι έκανε τα επόμενα χρόνια, και η ομάδα όχι μόνο δεν διαλύθηκε, αλλά εγκαθίδρυσε μια ανεπανάληπτη Αυτοκρατορία. 

Όλο αυτό το κλίμα της απαξίωσης του ΑΡΗ στο ποδόσφαιρο, γέννησε μια αντίδραση μέσα από τις τάξεις του Λαού. Αυτή η αντίδραση, μετουσιώθηκε στον SUPER 3. Από την πρώτη στιγμή, φάνηκε πως αυτός ο Σύνδεσμος ήταν από άλλο… ανέκδοτο. Δεν φοβόταν να πει τα πράγματα με το όνομά τους και κυρίως, ήθελε να γίνει ο ΑΡΗΣ εκείνο που ήταν πάντα: Πρωταγωνιστής. 

Η διαμάχη με τους δήθεν παραδοσιακούς παράγοντες, δεν άργησε να ξεσπάσει. Ο Λάκης Ιωαννίδης άρχισε να επιβάλλει το «δόγμα Παντελάκη» στον ΑΡΗ. Οι πρώτες σταγόνες «δηλητηρίου», χύθηκαν εκείνη την εποχή, αλλά ήταν γενικές, εναντίον των οπαδών. Τότε ήταν που άρχισε και ο διαχωρισμός σε «αγνούς» και «μη» Αρειανούς. 

Το πρώτο πλήγμα όμως, ειδικά εναντίον του Συνδέσμου, ήρθε από τον Μητρούδη, όταν έδιωξε τον Γκάλη. Ο Μητρούδης είχε πει πως τέσσερις επαναστάτες έδιωξαν τον Γκάλη από τον ΑΡΗ. Ο ίδιος, ο SUPER 3, ο Γιατζόγλου και ο Σαράντης Πανταζής. 

Τότε υπήρξε και η πρώτη μαζική αντίδραση εναντίον του SUPER 3, διότι πέρασε στον κόσμο ότι διώξαμε τον Γκάλη. Ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που το πιστεύουν αυτό. Κι όμως ο ίδιος ο Mητρούδης, μετά από μερικά χρόνια στην ΤV 100 σε εκπομπή του Νίκου Πετρουλάκη, ομολόγησε ότι ο SUPER 3 δεν είχε καμία σχέση με τηνφυγή του Γκάλη και ότι το είχε πει, για να κάνει κακό στον Σύνδεσμο, επειδή δεν τον στήριζε. 

Φυσικά, όπως έλεγε και ο Σοφοκλής, «ουδέν ψεύδος έρπει εις γήρας χρόνου». Πάντα η αλήθεια θριαμβεύει. Και η αλήθεια ήταν ότι ο SUPER 3 δεν έδιωξε τον Γκάλη, αλλά το «δηλητήριο» που έχυσε ο Μητρούδης, άρχισε να φωλιάζει στις ψυχές κάποιων ανθρώπων. 

Όμως, το μεγάλο χτύπημα ήρθε με τον Γράντα. Έναν «αλεξιπτωτιστή» στον ΑΡΗ, έναν άνθρωπο τον οποίο κανείς δεν γνώριζε προτού αναλάβει την ΠΑΕ και έναν άνθρωπο που έχει να περάσει έξω από το γήπεδο πολλά χρόνια. Έναν άνθρωπο που προβλήθηκε σαν τον Κροίσο που συγκρινόταν με τον Κόκκαλη. Έναν άνθρωπο που δεν ήξερε να διοικεί. Έναν άνθρωπο που έφερε άχρηστους προπονητές στον ΑΡΗ. Έναν άνθρωπο που εντελώς ακατανόητα έβαλε πέντε βασικούς παίκτες στην αρχή της χρονιάς στο «ψυγείο». Έναν άνθρωπο που πήρε τον ΑΡΗ 4ο και τον υποβίβασε. 

Αυτός, λοιπόν, ο άνθρωπος επιχείρησε ολομέτωπη επίθεση στον Σύνδεσμο, επειδή ο SUPER 3 καταμαρτυρούσε τις γκάφες του. Προσπαθώντας να κρατηθεί στην προεδρική καρέκλα, δημιούργησε τον μύθο του κακού SUPER 3 που θέλει να βλάψει τον Σύλλογο. 

Δυστυχώς αυτή τη φορά το «δηλητήριο» είχε αποτέλεσμα, διότι μαζί με τον Γράντα, υπήρχε και η εφημερίδα του Σαράντη Πανταζή, η οποία επηρέασε πολύ κόσμο. Έχει μείνει στην ιστορία η «Μερσεντές του Σαουρίδη». Και πόσα άλλα. Ας μην επεκταθώ σ’ αυτό το ζήτημα. 

Τότε ήταν που μπήκαν οι βάσεις για τη δημιουργία του αντιSUPER 3 χώρου. Όμως, ο Σύνδεσμος έμεινε δίπλα στην ομάδα και δεν την «κοπάνησε», σαν τους δήθεν παραδοσιακούς παράγοντες. Οι πολλοί το εκτίμησαν. Οι λίγοι μίσησαν τον Σύνδεσμο και ο αντιSUPER 3 χώρος έγινε δραστήριος. Πάντως, η αμφιβολία πλέον μεταξύ των Αρειανών, είχε θρονιάσει μέσα τους. 

Το δεύτερο κύμα μίσους εναντίον του SUPER 3, χύθηκε με τη φυγή του Κοντομηνά. Τότε ο Λάκης Ιωαννίδης, ο Σωτήρης Καραμπέρης και οι συν αυτώ, για να δικαιολογήσουν την ανικανότητά τους, έριξαν τις ευθύνες στον SUPER 3, πως τάχα έφταιγε επειδή έφυγε ο Κοντομηνάς. 

Κι όμως, ακόμα κι αυτό το χονδροειδέστατο ψέμα, βρήκε ευήκοα ώτα. Είπαμε, η αμφιβολία υπήρχε ήδη ανάμεσα στους Αρειανούς. Και φυσικά, και σε αυτή την περίπτωση ο Σαράντης Πανταζής με την εφημερίδα του, είχε πρωτεύοντα λόγο στον διχασμό του ΑΡΗ. 

Ταυτόχρονα, μια προσπάθεια διάσπασης του SUPER 3 λάβαινε χώρα. Κάποια παραρτήματα της νότιας Ελλάδας, συντονισμένα καταφέρθηκαν εναντίον του ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ, ψελλίζοντας αστείες δικαιολογίες. Είχε προηγηθεί η ανταρσία ενός παραρτήματος της δυτικής Θεσσαλονίκης. Ήταν ολοφάνερο ότι υπήρχε συντονιστής πίσω από την ύπουλη επίθεση εναντίον του Συνδέσμου. Ποιος ήταν; Δεν μπορώ να πω δημοσίως, διότι δεν αποδεικνύεται. 

Εντέλει, ο Σύνδεσμος έδειξε τη δύναμή του και μπόρεσε να αντέξει. Είχε υποστεί, όμως, απώλειες. Μεταξύ αυτών που παρέμειναν και όσων μας χτύπησαν, δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση και δυσφορία. Μέχρι πριν από μερικές μέρες, ήμαστε μαζί στο γήπεδο δίπλα δίπλα και μετά σαν κάποιος να τους πάτησε ένα κουμπί. Μας έλεγαν «επαγγελματίες οπαδούς». Ας είναι. 

Και φυσικά, αυτή την ένταση τη σιγοντάριζαν η εφημερίδα του Σαράντη Πανταζή και οι ραδιοφωνικές εκπομπές των Ραπτόπουλου - Ζαγόρα. Το αποτέλεσμα ήταν να χυθεί κι άλλο «δηλητήριο» στον Λαό του ΑΡΗ. Ο SUPER 3, όμως, ποτέ δεν κρύφτηκε. Πάντα έβγαινε στο προσκήνιο και πάντα έλεγε τη γνώμη του. Υποστήριξε με όλες του τις δυνάμεις ανθρώπους μέσα από τον Σύλλογο, για να ξεφύγουμε από τη μέγγενη των επιλογών Κοντομηνά. 

Δυστυχώς όμως, οι συνθήκες, τα εμπόδια που έβαλαν οι δήθεν παραδοσιακοί και η λυσσασμένη πολεμική εναντίον του ΑΡΗ, λόγω του άρθρου 44, μας οδήγησαν στο πικρό κακοτράχαλο μονοπάτι του υποβιβασμού. Τότε χύθηκε το τρίτο κύμα μίσους εναντίον του SUPER 3. Βρήκαν την ευκαιρία τα ασπρόμαυρα ΜΜΕ και… έδεσε το γλυκό. 

Αυτό που επακολούθησε, δεν είχε προηγούμενο. Η δίνη των αντιπαραθέσεων και ο κυκεώνας των προβλημάτων, έμοιαζαν ανυπέρβλητα εμπόδια. Μετά, όμως, από μια ψυχοφθόρα χρονιά, καταφέραμε εν τέλει να κάνουμε το αυτονόητο. Η διαμάχη, φυσικά, συνεχιζόταν και η εσωστρέφεια είχε πάντα τον πρώτο λόγο. 

Όμως, σαν από θαύμα η ομάδα την πρώτη κιόλας χρονιά της επανόδου της, απέδωσε σπουδαίο ποδόσφαιρο. Κι όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, η αγωνιστική επιτυχία καλύπτει όλα τα άλλα ζητήματα. 

Η ένταση πλέον μεταξύ μας έχει υποχωρήσει σε σημαντικό βαθμό. Φυσικά, υπήρχε και η παρένθεση του Σκόρδα, ο οποίος στην προσπάθειά του να μείνει κι αυτός στην πολυπόθητη προεδρική καρέκλα, έχυσε κι άλλο «δηλητήριο» στον Λαό του ΑΡΗ. 

Είναι, πάντως, περίεργο το γεγονός ότι ένας άνθρωπος που ήταν κοντά στον SUPER 3 πολλά χρόνια, όπως έλεγε και ο ίδιος, κατηγορούσε τον Σύνδεσμο για τα ίδια πράγματα που τον κατηγορούσαν και οι δήθεν παραδοσιακοί με τα εξαπτέρυγά τους. Ότι δηλαδή ο SUPER 3 προσπαθεί να διοικήσει, ότι θέλει να κάνει κουμάντο, ότι προσπαθεί να αλώσει τον ΑΡΗ κ.α. 

Και το χειρότερο όλων, ήταν πως ισχυρίστηκε ότι 15 παραρτήματα του Συνδέσμου ήταν μαζί του. Δηλαδή, μια ακόμα προσπάθεια διάσπασης. Αλλά αυτή την φορά δεν τους βγήκε. Ο SUPER 3 παρουσιάστηκε δυνατός και κυρίως έτοιμος να αντέξει σε τέτοιες κινήσεις. 

Ευτυχώς, την παρένθεση Σκόρδα την περάσαμε όλοι μας γρήγορα. Όμως, κακά τα ψέματα όταν έχει χυθεί τόσο «δηλητήριο» μεταξύ μας και για τόσα χρόνια, δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν τα προβλήματα. Δεν σας κρύβω κι εγώ ότι υπήρχε μια εποχή που ό,τι μέσα στον ΑΡΗ δεν είχε σχέση με τον SUPER 3, το σιχαινόμουν. ΛΑΘΟΣ. ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ. Ευτυχώς τώρα το έχω ξεπεράσει. 

Αυτό θα πρέπει να κάνουν όλοι οι Αρειανοί. Να ξεπεράσουμε τις κακές στιγμές του παρελθόντος. Είναι πολύ μεγάλη βλακεία να βριζόμαστε και να μισούμαστε μεταξύ μας, από τη στιγμή που το μόνο που θέλουμε, είναι να γίνει ο ΑΡΗΣ πρωταγωνιστής. Είναι πολύ μεγάλη βλακεία να χαρακτηρίζουμε εμείς οι SUPERάδες τους άλλους σαν ποντίκια. 

Όπως, όμως, είναι και πολύ μεγάλη βλακεία, να χαρακτηρίζονται οι άλλοι ως αγνοί Αρειανοί, λες και εμείς είμαστε οι διεφθαρμένοι. Ή το άλλο που λένε μερικοί, «δεν είμαι SUPER 3, είμαι ΑΡΗΣ». Γιατί, εμείς τι είμαστε; Ολυμπιακοί; Παναθηναϊκοί; Ηρακληδείς; 

Πρέπει να ξεπεράσουμε το παρελθόν που μας χωρίζει και να βαδίσουμε μαζί στο μέλλον που μας ενώνει. Ναι, υπήρχαν κακές στιγμές. Υπήρχαν πράξεις που όλοι θα θέλαμε να τις σβήσουμε. Εκατέρωθεν. Γιατί, όμως, να μένουμε εκεί κολλημένοι; 

Κάποτε είχα γνωρίσει κάποιον που μισούσε τον SUPER 3, επειδή σε έναν αγώνα με τον Ιωνικό κάποιο μέλος του Συνδέσμου είχε πετάξει νερό σε όσους δεν φώναζαν συνθήματα κι αυτός είχε βραχεί. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως όποιος θέλει να βρίσκει κάτι κακό στον άλλο, θα το βρει. Ό,τι και να κάνει. Δεν πρέπει, όμως, όλα αυτά να ξεπεραστούν; Όλοι θέλουμε ο ΑΡΗΣ μας να είναι πρώτος. Μπορεί να γίνει αυτό, αν φαγωνόμαστε μεταξύ μας; 

Δείτε σε τι περιβάλλον ζούμε. Τα ασπρόμαυρα ΜΜΕ έχουν αφηνιάσει, βλέποντας τον ΑΡΗ να ενισχύεται. Η Πολιτεία ήταν πάντα εναντίον μας. Το κατεστημένο του ποδοσφαίρου μάς πολεμούσε, αφού βοηθούσε τον παοκ. Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να το γελοιοποιήσουν, ο ΑΡΗΣ είναι μόνος του, σε μια χώρα που οι ανεξάρτητοι περιθωριοποιούνται. Κι εμείς ακόμα θα μιλάμε για ποντίκια, για αγνούς, Θύρα 3 και Θύρα 1; 

Γιατί να κάνουμε τη χάρη στον Λάκη, στον Γράντα, στον Πανταζή, στον Σκόρδα, στον Ζαγόρα, στον Ραπτόπουλο και σε τόσους άλλους που μας έβαλαν να μαλώνουμε μεταξύ μας; Κατανοώ πως είναι πολύ δύσκολο να γίνει αυτό. Αλλά δεν ζητάω να προχωρήσουμε αγκαλιασμένοι. 

Ζητάω να βαδίζουμε μαζί, χωρίς να ρίχνει ο ένας στον άλλο λοξές ματιές. Ζητάω να μην κυριαρχεί η αμφιβολία στις μεταξύ μας σχέσεις. Ζητάω να μην υπάρχουν Αρειανοί που να πιστεύουν πως ο Σύλλογος αλώνεται από Αρειανούς. Ζητάω να μην υπάρχουν Αρειανοί που να λένε στην Συνέλευση της Λέσχης ότι μπορεί να υπάρξει μεθόδευση από Αρειανούς για να νοθευτεί το εκλογικό αποτέλεσμα. 

Ζητάω να μη χρησιμοποιούμε λέξεις που γεννήθηκαν σε εποχές διαμάχης. Και ζητάω να συμμετέχουμε όλοι μας στον φορέα που μας επιτρέπει να συνυπάρχουμε. Στη Λέσχη μας. Διότι κι αυτό, κατάκτηση είναι. Να συνυπάρχουμε, χωρίς να φαγωνόμαστε. Ο Γιάννης Σαουρίδης το είχε πει πριν από χρόνια. «Είναι πολύ σημαντικό να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο». 

Θα περάσουν δεκαετίες για να ενωθεί σαν μια γροθιά ο Λαός του ΑΡΗ. Είπαμε, το «δηλητήριο» που χύθηκε όλα αυτά τα χρόνια, κάνει τις πληγές ακόμα νωπές. Όμως, τουλάχιστον ας μην αιμορραγούν. Ας συνυπάρξουμε. Άλλωστε, ο ΑΡΗΣ μάς χρειάζεται όλους. Και οι εχθροί είναι πολλοί. Πάρα πολλοί. Ως πότε πια θα διχαζόμαστε; Ως πότε;